In our everyday lives, we often have to blend our different roles and various selves. Sometimes, they coexist in harmony. But there are times when they come into conflict, and we have to make a significant effort to get them back in balance. This paper focuses on my scientific/artistic practice in anthropological documentary film-making. Drawing on two films I have directed, I reflect on situations where I needed to compromise my different roles and perspectives on the film set and beyond. (...) My actions and decisions have drawn on anthropological principles in documentary film-making. Through my autoethnographic reflection, I have come to the inevitable conclusion that in anthropological film-making, anthropology cannot be dominant nor submissive to storytelling. It should be the principle that guides the author (director) in achieving their focus and in creating the meaning of the story. (shrink)

Kitle fonlaması, bir projesi ya da iş fikri olan girişimcinin bir internet platformu üzerinden yaptığı açık çağrıyla kitlelerden fon toplayarak projesini finanse ettiği yeni nesil bir finansman yöntemidir. Bu yöntem daha ziyade güçlü maddi kaynakları olmayan, geleneksel finansman kaynakları tarafından istenen teminatı göstermekte zorlanan, çok fazla iş tecrübesi ve tanınırlığı bulunmayan girişimciler için iş yapma imkânı sunan alternatif bir finansal kaynak oluşturma mekanizmasıdır. Bu yöntemin bağışa, ödüle, paya ve borca dayalı fonlama şeklinde dört temel çeşidi bulunmaktadır. Bu çalışma, işte bu (...) dört temel çeşit üzerinden kitle fonlaması yöntemini ele alıp fıkhî mahiyetini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Konu, somut olay ve belge inceleme yöntemi kullanılarak araştırılmış, her bir alt konunun fıkhî neticesine ise analiz ve sentez yöntemleri kullanılarak ulaşılmaya çalışılmıştır. Yapılan araştırma neticesinde metin içerisinde fıkhî temellendirilmesi yapılmış olan şu temel sonuçlara ulaşılmıştır: Bağışa dayalı kitle fonlamasında fon sağlayıcıların girişimcilere bağış yoluyla destekte bulunmaları fıkhî açıdan tipik bir hibe işlemidir. Ödüle dayalı kitle fonlamasında tebrik veya teşekkür kartı göndermek gibi maddi olmayan ödüllerin söz konusu olduğu fonlama uygulaması da yine bir hibe işlemidir. Şapka, tişört, anahtarlık gibi düşük de olsa maddi değeri bulunan ödül uygulaması ivaz şartlı hibedir. İleride üretilecek ürünün fon sağlayıcıya önceden sipariş hakkının verildiği ön alım/ön satım uygulaması ise nev‘i şahsına münhasır bir karma sözleşme niteliğindedir. Paya dayalı kitle fonlamasında girişimci ve girişim şirketinin yatırımcılardan gelen fonlarla kurduğu anonim şirket türü ortaklık, inan tipi bir müşârekedir. Borca dayalı kitle fonlamasında girişimcinin yatırımcılardan alıp faizsiz olarak geri ödediği borçlanma uygulaması tipik bir karz işlemi, borcun önceden belirlenen faiziyle birlikte ödendiği uygulama ise ribâlı bir borç işlemidir. Alınan borcun kurulacak olan şirketin payı ile ödenmesi işlemi fıkhî açıdan bir istibdâl yani borcun nakit yerine onun yerini tutan bir başka şeyle ödenmesi işlemidir. İstibdâlle birlikte taraflar arasındaki borç ilişkisi sona erer. Lakin şirketten alınan pay nedeniyle taraflar arasında paya dayalı bir ortaklık ilişkisi kurulmuş olur. Faaliyet alanlarının meşru olması şartıyla, borcun faiziyle geri ödenmesi şeklindeki borca dayalı uygulama hariç diğerlerinde fıkhî açıdan herhangi bir sıkıntı görünmemektedir. (shrink)

Çalışma, Muhammed b. Mustafa el-Alâî’ye (ö. 1234/1818) nispet edilen Şerḥ-i İrâde-i cüzʾiyye risâlesinin ona aidiyeti üzerine yoğunlaşacaktır. Muhammed b. Mustafa el-Alâî’nin kendisine ait olduğunu söylediği ve ona nispet edilen Şerḥ-i İrâde-i cüzʾiyye risâlesi aslında Dâvûd-i Karsî’nin (ö. 1169/1756) Risâle fi’l-iḫtiyârâti’l-cüzʾiyye ve’l-irâdâti’l-ḳalbiyye adlı risâlesinin kısmen değiştirilmiş bir versiyonudur. Alâî, Karsî’nin risâlesinden ihtiyaç duymadığı bazı bağlam ve konuları çıkararak ve gerekli gördüğü bazı başlıkları da Ebû Saîd el-Hâdimî’nin (ö. 1176/1762) el-Berîḳatu’l-maḥmûdiyye eserinden eklemeler yaparak oluşturduğu Şerḥ-i İrâde-i cüzʾiyye risâlesi, içerik açısından dikkate alındığında (...) intihalin en bariz görüldüğü bir eser niteliğindedir. Osmanlı ilim düşüncesi dikkate alındığında irade ve insan fiilleri konusunda büyük bir literatürün ortaya konulduğu ve bu metinlerin konu hakkında belli bir fikrin yerleşmesinde etkisi olduğu bilinmektedir. Belli bir dönemde telif edilen risâlelerin muhteva olarak sonraki risâle ve eserlerin muhtevasını etkilemiş olması ve bu nedenle kısmî tedâhüllerin olması sıkça karşılaşılan bir durumdur. Fakat başkasına ait bir telif üzerinde tikel bir değişiklik yaparak eseri kendisine nispet etmek ilmî olarak kabul edilemez bir durumdur. Araştırmanın konusu olan Alâî’nin risâlesi de ikinci türden bir risâle hüviyetindedir. Risâlenin tamamına yakın bir bölümü Karsî’nin konu hakkındaki risâlesi kısmen değiştirilerek oluşturulmuş ve Dâvûd-i Karsî’ye herhangi bir atıfta bulunulmamıştır. Bu çalışmada amaçlanan ise Alâî’nin kendisine nispet ettiği bu risâlenin aslında Karsî’ye ait olduğunu karşılaştırmalı tablolar üzerinden ortaya koymaktır. Bu bağlamda hem Karsî hem de Alâî’ye ait her iki metin tablolar üzerinden baştan sona kadar karşılaştırılmış; ortak ve farklı noktalar tespit edilerek gösterilmeye çalışılmıştır. Karşılaştırmalar neticesinde risâlenin Karsî’ye aidiyeti kesin şekilde tespit edildiğinden bahsi geçen intihal olgusunun bizzat Alâî tarafından mı, yoksa başka birisi tarafından mı yapıldığı sorusuna dikkat çekilmiştir. Ayrıca Alâî’nin Ebû Saîd el-Hâdimî’den kaynak göstermeden alıntı yaptığı yerler de tespit edilerek metin üzerinde farklı bir renkle gösterilmiştir. Son olarak bütünsel bir bakış imkânı sunması için Alâî’ye ait risâlenin tahkiki de yapılmıştır. Metnin tahkikinde Karsî’nin metninde mevcut olup Alâî’nin metninde olmayan ve anlamı tamamlayan kelimeler ile cümleler köşeli parantez içinde gösterilmiştir. Ayrıca Karsî’nin metninde metin-şerh ayrımı olduğundan Alâî’nin risâlesindeki bu ayrım da tespit edilmiş böylece metin bold ve parantez içinde gösterilirken şerh ise normal yazı stiliyle gösterilmiştir. Çünkü bu metin-şerh ayrımının gösterilmesi, metnin anlaşılması ve bütünlüğü açısından elzem bir durum arz etmektedir. (shrink)

Felsefedeki normal dönemler felsefenin belirlenmiş ve uzlaşılmış bir tanımının olduğu filozofların kendi disiplinlerinin ve onun içerdiği görevlerin doğası hakkında genel bir mutabakata sahip oldukları zamanlardır Devrimci zamanlar ise böyle bir tanımın olmadığı felsefeye ilişkin çelişen kavramsallaştırmaların olduğu zamanlardır Bu tanımlara göre geç on sekizinci erken on dokuzuncu ve geç yirminci yüzyıllar normal zamanlardı Bununla birlikte on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısı devrimciydi Çünkü bu dönem belirlenmiş ya da uzlaşılmış bir felsefe tanımının olmadığı disipline ilişkin çelişik birçok kavramsallaştırmanın olduğu bir dönemdi Filozoflar (...) kendilerine kendi disiplinleriyle ilgili en temel soruları sordular Felsefe nedir Ampirik bilimlerden nasıl farklılaşır Neden felsefe yapmalıyız İdealizm çağının Hegelin ölümüyle sona ermesinden sonra on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısındaki Alman felsefesinin bir gerileme ve durgunluk dönemine girdiğini iddia eden hakim görüşe karşı Frederick Beiser döneme has anlaşmazlık ve çatışma ortamının yüzyılın ikinci yarısını ilk yarısından daha ilginç kıldığını somut örneklerle gözler önüne seriyor Elinizdeki kitap açık ve canlı bir üslupla yazılmış Hegel sonrası Alman felsefesine dair her düzeyden okur için temel bir kaynak",. (shrink)

Düşünce tarihi, geçmişten gelen birikimin katkısıyla ilerlemektedir. Bu bakımdan, ardıl olan düşünürlerin, geçmişteki filozoflarla olan hesaplaşmalarını incelerken titiz davranmak gerekmektedir. Düşünürlerin öncelleriyle olan bağı dikkatli biçimde irdelendiğinde, aralarında bütünüyle bir uyuşmazlık olmadığı görülecektir. Bu konuya örnek olarak Rousseau ve Nietzsche’nin düşüncelerini gösterebiliriz. Nietzsche’ye baktığımızda, onun bazı eserlerinde Rousseau’nun düşüncelerini sert bir dille eleştirmiş olduğunu görürüz. Bununla birlikte, Nietzsche’nin felsefesi bütünlüklü olarak incelendiğinde, her iki filozofun düşüncelerinin örtüştüğü pek çok nokta bulunmaktadır. Örneğin, Rousseau’nun varsaydığı biçimiyle doğa durumundaki insan, güçlü ve kendi (...) kendine yeterlidir; her türlü kötülük toplumsallıktan, ya da daha yerinde bir ifadeyle, toplumsallığın getirdiği eşitsizlikten doğar. Nietzsche’nin düşüncelerine baktığımızda, yine doğanın olumlandığını görürüz; ancak doğa – ve dolayısıyla doğal haliyle insan- dehşetengiz bir çehreye de sahiptir. Bu konu, her iki filozofun görüşlerinde birbirleriyle olan uyumlarına bir örnek oluşturur. Çalışmamızdaki temel çabamız, söz konusu iki düşünürün insan doğası merkezinde gelişen görüşlerinde özellikle birbirleriyle örtüşen noktalara dikkat çekmektir. Burada, Nietzsche ve Rousseau arasında birtakım bağdaşma noktalarının gösterilmesi, insanın doğası gereği iyicil bir varlık olduğuna ilişkin olumlu çıkarımların naif bulunarak hafife alınmasına yönelik bir karşı çıkış da barındırmaktadır. Çünkü toplumsal yaşamda süregelen adaletsizliklerin sona erdirilmesi için mücadele edilmesinde, insanın kendi türdeşlerini doğası gereği iyi varlıklar olarak kavraması önemli bir etkendir. (shrink)

Habeşistan Prensi Rasselas Bir Hikâye, Dr. Samuel Johnson’ın (1709-1784) eserlerinin en popüler olanlarından biridir. Eserin ilk okuyucuları onu felsefî ve pratik açıdan önemli bir eser olarak görmüş ve bir roman olarak sınıflandırmanın zor olduğunu düşünmüştür. Johnson, eserini yaklaşık 250 yıl önce yazmasına rağmen bugün de okuyucuya hayatın, ölümün, evliliğin, öğrenmenin, eyleme karşı eylemsizliğin anlamını ve diğer birçok konuyu keşfettirmeye çalışmaktadır. Johnson, ahlak teorilerinden hareketle mutluluğu ele almamaktadır. Ahlakî failin kendisinden, insandan ve insanın yaşadığı hayat ve bunun koşullarından hareketle konuyu anlatmaktadır. (...) Mutluluk anlamında temele alınacak olan fail ve onun içinde bulunduğu şartları değerlendirmektedir. Mutluluk, elde edilenden veya elde etmekten çok arama ve başarmada bulunabilir. Habeşistan Prensi, Voltaire’in (1694-1778) iyimserlik sistemini çürütmek için yazdığı Candide adlı esere, planı ve yapısı bakımından benzerlik göstermektedir. Fakat vardıkları sonuç birbirlerinden oldukça farklıdır. İnsanların mutluluğu bulmayı düşündükleri hemen her unsur ele alınıp bunların istenileni veremeyeceğinin belirtildiği Habeşistan Prensi, yöneticilerden hizmetçilere, yaşlılardan gençlere, bilgelerden cahillere varıncaya kadar her kesimden insanı örneklemektedir. Bütün olaylar mutluluk umuduyla başlamış fakat hayal kırıklığıyla sona ermiştir. Sonuçta romanda kurgusal bir yolculuk aracılığıyla ahlakî bir gerçeklik ortaya konulmaya çalışılmıştır. Johnson, Türkiye'de çok fazla tanınmadığı için makalenin giriş kısmında hayatı ve eserlerinin Habeşistan Prensi ile ilgili olan yönlerine kısaca değindik. Çalışmada yöntem olarak nitel araştırmanın imkanlarından yararlanılmış, literatür ve doküman analizi metotları kullanılarak Habeşistan Prensi’nde mutluluk, kötümserlik, iyimserlik konuları incelenmiştir. (shrink)

Tüsterî (ö. 283/896), Sülemî (ö. 412/1021) ve Kuşeyrî (ö. 465/1072) ilk dönem tasavvufî tefsir açısından önemli müfessirlerdir. Tüsterî ve Sülemî tefsirleri Kur’ân’ı baştan sona tefsir eden sistemli eserler değildir. Ancak yapılan yorumların çoğunlukla rivayet tefsiri niteliği taşımalarının yanında ilk dönem tasavvuf ehlinin görüşlerini esas almaları bu tefsirleri önemli kılmaktadır. Kuşeyrî tefsirinin ise Tüsterî ve Sülemî tefsirlerine göre daha sistemli olmasının yanında bazı âyetler dışında Kur’ân’ı baştan sona tefsir eden ilk tasavvufî tefsir olduğu söylenebilir. Bu çalışmada her üç müfessirin Allah korkusu (...) ile ilgili âyetlere yapmış oldukları yorumlar karşılaştırmalı şekilde incelenerek Allah korkusuna bakış açıları ortaya konmaya çalışılmıştır. Konu başlıkları müfessirlerin Allah korkusu ile ilgili âyetlere yaptıkları yorumlar esas alınarak belirlenmiştir. Bu çalışma aynı dönemde yaşamış bu müfessirlerin konuya bakış açılarını ortaya koyması açısından önem taşımaktadır. Çalışmanın amacı ise bu müfessirlerin Allah korkusu ile ilgili ayetleri yorumlama şekilleri ve bu yorumlarda, kabul edilen sufî tefsir normlarına uyum hususunu ortaya koymaya çalışmaktır. Çalışma neticesinde müfessirlerin her birisi açısından Allah korkusunun son derece önemli olduğu, bazı âyetlerin yorumlarında birleştikleri, bazı âyetlere farklı izahlar getirdikleri, yorumlarında zahiri mananın öncelendiği, ele alınan âyetler bağlamında isrâiliyâta yer verilmediği, ilgili her âyet için her müfessirin yorum yapmadığı gibi birtakım sonuçlara ulaşılmıştır. (shrink)

Şiddet varoluşumuzun temelini oluşturan en önemli niteliklerdendir. Fransız düşünce tarihinde önemli bir yer tutan Walter Benjamin’in tarih kavramı üzerinden ele aldığı şiddet insanın doğal yaşamdan yerleşik yaşama, hukukun egemenliği altına girmesini temellendirmektedir. Ancak yasa, aynı zamanda egemenin tasavvurundadır. Bu nedenle zamanla yozlaşmaya açıktır. Benjamin bu yozlaşmanın bir karşı çıkışla, Mesiyanik bir şiddetle sona ereceğini ifade etmektedir. Hukuksal şiddet insanları tek tip kılarken, Mesiyanik şiddet daha kişisel bir formdadır. Benjamin’e göre burada yasa koyucu ve yasa koruyucu şiddetin uygulandığı insan kırılma anlarında (...) kendini bulmaktadır. Bu ifadeden yola çıkarak metinde Benjamin’in tarihin yıkıntıları arasında koşturduğunu söylediği çocuğa istinaden çocuksu bir şiddet formunu oluşturmak ve bunu temellendirmek metnin esas amacıdır. Bu çocuksu biçim, içkin şiddet olarak kavramsallaştırılmakta ve kişinin sorgulama ve itirazla kendi benliğini oluşturmasını temellendirmektedir. Böyle bir insan zaman ve mekanda kesinti yaratarak, toplumda kendini ortaya koyduğu yeni bir alan açmaktadır. Çocuksu içkin şiddet anın durduğu, zamanın askıya alındığı ve yasanın içinde bir gedik açılan ana denk gelmektedir. Bu fotoğrafla benzer bir etkiye sahiptir. Fotoğraf sanatı toplum ve yasanın içinde ve dışında, görülen ve görülmeyenin arasında bir yerdedir. Çocuksu içkin şiddeti uygulayan insan da diğerlerine göre barbar ve yabancı hale gelerek ne içeride ne dışarıda bulunmaktadır. Kısaca bütün akışı askıya almaktadır. Metinde bu durumu örneklemek için Ori Gerscht’in yıkımı konu alan fotoğrafları kullanılacaktır. (shrink)

The writings of English poet and mystic Thomas Traherne (1626–1674) remain a relatively underexplored reservoir. Traherne's technological context includes the invention of the telescope (1608) as well as the microscope (c. 1590). As will become evident in this article, Traherne's expositions on creation display an imagination that is adept at placing itself behind both types of lenses. This article focuses on Traherne's treatment of two types of insects—the fly and the ant—in order to extrapolate some of the insights that can (...) be gleaned from Traherne's writings for the ontological status of all nonhuman animals. (shrink)

The usual way for new cells to come into being is by division of old cells. So the zygote, which is a—new—single cell formed from two, the sperm and ovum, is an exception. Textbooks of human genetics usually say that this new cell is beginning of a new human individual. What this indicates is that they suddenly forget about identical twins.

Предназначено для представителей науки и образования, политических партий, общественных и религиозных организаций, органов государственного управления.

The construction of theoretical models in biology, situated at the cross-roads of biology, mathematics and computer science, often leads to a tool as final product. Its genesis can be named Infogenesis. The procedure of the resolution of theoretical problems is analyzed on examples of practical purposes taken from plant biology.The first example deals with mineral plant nutrition, explaining a way to go from theoretical ionic balances to the experimental realization of nutritional solutions with macro-element components.

This article focuses mainly on (1) the policy of Delft University of Technology since 1992 as regards the university-wide introduction of a compulsory course on ethics and engineering, and (2) the ideal structure of such a course, including the educational goals of the course.

It is common to assume that if Locke is to be regarded as a consistent epistemologist he must be read as holding that either ideas are the objects of perception or that (physical) objects are. He must either be a direct realist or a representationalist. But perhaps, paradoxical as it at first sounds, there is no reason to suppose that he could not hold both to be true. We see physical objects and when we do so we have ideas. We (...) see or hear birds and bells but we also have visual and auditory ideas of birds and bells. This suggestion is explored through examination of what Locke says about perception in his Elements of Natural Philosophy and the accounts offered both by Locke in the Essay Concerning Human Understanding and by some of Locke's successors. (shrink)

This paper forms an introduction to this issue, the contents of which arose directly or indirectly from a conference in May 2001 on Corruption of scientific integrity? — The commercialisation of academic science. The introduction, in recent decades, of business culture and values into universities and research institutions is incompatible with the openness which scientific and all academic pursuit traditionally require. It has given rise to a web of problems over intellectual property and conflict of interest which has even led (...) to corporate sponsors’ suppressing unfavourable results of clinical trials, to the detriment of patients’ health. Although there are those who see the norms of science developing to recognise the importance of instrumental science aiming at specific goals and of knowledge judged by its value in a context of application, none justifies the covert manipulation of results by vested interest. Public awareness of these problems is growing and creating a climate of opinion where they may be addressed. We suggest a way forward by the introduction of nationally and internationally-accepted guidelines for industrial collaboration which contain proper protections of the core purposes of universities and of the independence of their research. Some codes suggested for this purpose are discussed. We note that some universities are moving to adopt such codes of conduct, but argue the need for strong support from the government through its funding bodies. (shrink)

This paper introduces a generalization of Reiter’s notion of “extension” for default logic. The main difference from the original version mainly lies in the way conflicts among defaults are handled: in particular, this notion of “general extension” allows defaults not explicitly triggered to pre-empt other defaults. A consequence of the adoption of such a notion of extension is that the collection of all the general extensions of a default theory turns out to have a nontrivial algebraic structure. This fact has (...) two major technical fall-outs: first, it turns out that every default theory has a general extension; second, general extensions allow one to define a well-behaved, skeptical relation of defeasible consequence for default theories, satisfying the principles of Reflexivity, Cut, and Cautious Monotonicity formulated by D. Gabbay. (shrink)

SOME years ago Giangrande acutely suggested1 that we should read at the beginning of this line έσтààθη δ’ φθοολλος in place of Buttmann' proposal έσàκη δ’ θολλος accepted by Pfeiffer. Giangrande' emendation received upport from Meillier, who wrote:2 ‘Giangrande … a trouvé de bonnes raisons pour conserver έσтààθη … et propose έσтààθη δ’ φθοολλος.’ No one seems to have realized that there is a metrical difficulty involved in Buttmann' emendation—an ironic fact, as his original intention was, of course, to restore (...) the metre of the line. According to Buttmann' text, the first five feet of the line, in terms of dactyls and spondees, emerge as S S D S D. Callimachus does not seem to use this formation either in the elegiac metre of this hymn or in his Epigrams.3 The figures given by Beneke, based on Schneider' text, need correction in that there is only one example of an S S D S D line in the Epigrams of Callimachus, not two.That such hexameters occur in the Aitia6 is of no consequence. Callimachus clearly regarded the distichs of the Aitia as bound by less strict metrical rules than the distichs of the Epigrams and Hymn 5, as his employment of σπονδєιàζονтєς indicates. From all the above it follows that Giangrande' restoration is the more convincing as it is the first to be metrically acceptable.7. (shrink)

The problem of self-knowledge, originally ethnic, and then national, always excited and continues to worry humanity. At different times, she was sharper, then she calmed down, then stepped forward, then she became one in line with other issues of political, economic and social life. But this problem was inevitable. It was one of the sources of the spirit and activities of the people.

2011 Reprint of 1943 Edition. Full facsimile of the original edition, not reproduced with Optical Recognition Software. "St. Thomas Aquinas" is enriched by the author's unique ability to see the world through the saint's eyes, a fresh and animated view that shows us Aquinas as no other biography has. Acclaimed as the best book ever written on Aquinas by such outstanding Thomists as Jacques Maritain, Etienne Gilson, and Anton Pegis, this brilliant biography will completely capture the reader and leave him (...) desirous of reading Aquinas' own monumental work. (shrink)

The proliferation of computers in the business realm may lead to ethical problems between individual and societal rights, and the organization's need to control costs. In an attempt to explore the causes of this potential conflict, this study examined the varying levels of sensitivity 223 respondents assigned to different types of information typically stored in computer-based human resource information systems. It was found that information most directly related to the job — pay rate, fringe benefits, educational history — was considered (...) to be the most sensitive. Participants, however, were more concerned about certain types of individuals/groups accessing these systems than about the kinds of information contained in them. Implications of these findings are discussed. (shrink)

Environmental holism and environmental individualism are based on incompatible notions of moral considerability, and yield incompatible results. For Schopenhauer, every intelligible character--every irreducible instance of formative nature---defines a distinct moral patient, and for hirn both holistic entities and the individual members of higher species have distinguishable intelligible characters. Schopenhauer’s neglected metaethics thus can be used to generate an environmental ethics which is complete in the sense of synthesizing holism and individualism while simultaneously meeting TomRegan’s (implicit) demand that an environmental ethics (...) make moral patients of natural objects. (shrink)

Studies of coexistence are based ultimately on the assumption that competitive exclusion is a general and accredited phenomenon in nature. However, the ecological and evolutionary impact of interspecific competition is of questionable significance. Review of three reputed examples of competitive exclusion in the field (Aphytis wasps, red and grey squirrels, and triclads) demonstrates that the widely-accepted competition-based interpretations are unlikely, that alternative explanations are overlooked, and that all other reported cases need critical reinvestigation. Although interspecific competition does undoubtedly occur, the (...) evidence suggests it is usually too weak and intermittent a force to achieve competitive exclusion or any other ecologically-significant result, except perhaps rarely and on a minor scale. Coexistence and community structure are therefore not ecological conditions to be especially accounted for, especially since their inherently comparative methods generate information that is largely superficial. Alternative questions that relate directly to species, the units of diversity, are discussed and they emphasize the primary habitat requirements of species, which are fixed during speciation. Neither the comparative approach of coexistence studies, nor the investigation of pattern is likely to be profitable, since the acquisition of species-specific characteristics during speciation requires historical research. At least one alternative theory of ecology, based on the close adaptation of organisms to the environment, is available. (shrink)

Early work from a leader in analytic philosophy From Parmenides to Wittgenstein, Volume 1: Collected Philosophical Papers is part of a multi-volume publication of G.E.M. Anscombe's collected works. Writing on philosophy of mind, philosophy of action, philosophy of language, and philosophical logic, Anscombe is known as one of analytical Thomisms's most prominent figures. This collection includes her writing on the work of her teacher, Ludwig Wittgenstein, with whom she worked closely as co-editor and translator.